Blog

Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik dat doe, mijn hart volgen. Doen wat ik echt leuk vind. Geloof mij; dat is voor mij ook een heel proces geweest.

“Lisette, we hebben een klas waar we geen grip op krijgen. De dynamiek is verstoord, er is onrust en we zien dingen gebeuren die we niet kunnen duiden. Kun jij helpen?”

Hoe vaak proberen we dit niet buiten onszelf te vinden, terwijl de echte voldoening van binnenuit komt.

Je blijft maar rondjes rijden op de rotonde. Je weet niet meer wat je echt wil.

Ze belde me op en vertelde; “Ik heb zoveel last van mezelf. Ik zit mezelf echt in de weg. En het meest vervelende hiervan is dat ik totaal niet weet wat ik met mezelf aan moet.

Ik voel een sterk verlangen om meer vanuit mezelf te gaan werken. Daarom zal ik Verbindzaam achter me laten en onder mijn eigen naam verder gaan: Lisette van der Horst - Inspiratie en Coaching.

Ja, je leest het goed. Verbindzaam stopt. En toch ga ik door. Door met mijn bedrijf, onder mijn eigen naam. De reden hiervan wil ik graag met je delen.  

Daar sta je dan, je kijkt vertwijfeld rond en begint te huilen. Je had zo’n zin in de vakantie. Je had zoveel plannen. Alles viel in duigen. Het gevoel overviel je.

We zitten op een bankje. Je vertelt mij dat je geen tijd voor jezelf hebt, omdat je geen nee durft te zeggen. 

Wéér strijd over de taken die in huis gedaan moeten worden.. En ik ben al zo moe. Moe van alles. Ik probeer mijn partner uit te leggen wat ik bedoel, maar dat lukt niet.

Vroeger was ik een meester in het vechten tegen mijn emoties. In gesprekken, vooral als ik verdriet voelde opkomen, slikte ik dit weg.

Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat alles om je heen een strijd lijkt te zijn. Een strijd in jezelf, een strijd met anderen, een strijd op werk.

Soms voelt het alsof je steeds in gevecht bent. Een constant conflict tussen wat andere mensen van je willen en wat jij graag wil.

Ik ben nog steeds aan het nagenieten van het weekend in de kermistent. Een plek waar muziek, dansen, lachen, samen wat drinken, verbinding bracht. 

"Ik kan maar weinig hebben." zei ze. "Als iemand maar iets verkeerds zegt, kan ik al snauwend reageren. Ik vind het erg als ik dat doe.

Daar sta je dan, twee stappen van de rotonde af. Je voelt je aan de ene kant sterk dat je een keuze hebt gemaakt, je de stap hebt gezet.

Als je echt van de rotonde af wil komen en je hart wil gaan volgen, is het goed om de relatie met jezelf te onderzoeken. Hoe voelt de relatie met jezelf?

Een opstelling doen was iets wat me trok. Alleen in een groep dat doen, weerhield me om de stap te zetten. Daarna de stap gezet en een afspraak gemaakt.

Leegte, soms voel ik die zo erg in mijn lichaam. Soms voelt het als honger, soms als een zeurderige pijn, maar bovenal voelt het leeg.

We zitten op een bankje. Je vertelt mij dat je geen tijd voor jezelf hebt, omdat je geen nee durft te zeggen. Geen nee tegen anderen. Tegen jezelf zeg je regelmatig nee.

Wat zou je volgende week anders kunnen doen om meer tijd voor jezelf te nemen?