Je blijft maar rondjes rijden op de rotonde. Je weet niet meer wat je echt wil.
Je weet niet welke afslag je moet nemen. Je weet niet waar je hart echt blij van wordt. Het lijkt of je hart stil is gevallen. Je hoofd staat altijd aan.
Soms zie je de afslagen niet meer om dat je hebt gekozen om naar je hoofd te gaan luisteren. De controle, de angsten en zorgen, hebben het stuur overgenomen. Ze zorgen er voor dat je blijft rijden. Je hart is naar de achtergrond verdwenen. Het is stil, omdat er niet naar geluisterd wordt. Er is altijd wel een angst, reden of zorg waardoor er niet naar geluisterd hoeft te worden.
Het hoofd is goed in het vermijden van risico’s en het analyseren van situaties. Om je veilig in je comfortzone te houden. Het geeft je alle redenen waarom je niet naar je hart moet luisteren. Misschien fluistert het, dat je het nooit gaat lukken, dat het te veel tijd of geld kost, dat anderen je zullen beoordelen of dat het gewoon niet de moeite waard is.
Je hoofd is bang voor onzekerheid, voor teleurstelling en pijn. Het wil je beschermen, en dat doet het door je hart te negeren. “Waarom zou je het risico nemen?” vraagt je hoofd. “Wat als je faalt? Wat als je die droom volgt en het mislukt? Je weet nu wat je hebt.” Op die manier voorkomt het hoofd dat je stappen gaat zetten naar wat je écht gelukkig maakt.
Maar het brengt ook stilstand en sleur met zich mee. Als je zo lang luistert naar de angsten van je hoofd, weet je niet meer wat je hart nu eigenlijk wil. Op een dag vraag je jezelf af: Wat vind ik eigenlijk nog leuk? Waar wordt ik echt blij van?
Het is een pijnlijke realisatie wanneer je beseft dat je bent vergeten hoe je hart klinkt. Het voelt alsof er een leegte is ontstaan. Niet omdat je geen passies of dromen meer hebt, maar omdat je zo gewend bent geraakt aan de stem van je hoofd. Het hart is langzaam haar stem kwijtgeraakt. Niet omdat het niet meer weet wat het wil. Je hebt je hart niet de ruimte gegeven om het uit te spreken.
Waarom luisteren we niet naar ons hart?
Het hoofd geeft vaak argumenten die op het eerste gezicht logisch lijken. Zo logisch dat je niet naar je hart gaat luisteren. De volgende gedachten kun je dan hebben
“Het is niet verstandig.”
Je hoofd zoekt naar zekerheid. De afslag om je hart te volgen kan onzeker zijn. Een nieuw avontuur, een onbekende weg inslaan, lijkt risicovol. Je zou kunnen falen. Je zou kwetsbaar kunnen zijn. Dat is voor het hoofd een reden om het niet te doen.
“Het is te moeilijk.”
Soms lijkt wat ons hart verlangt te groot of te ver weg. De energie die het vraagt, de inspanning die nodig is, lijkt ontmoedigend. Doordat het zo groot is of ver weg, wil je hoofd je beschermen tegen teleurstelling of uitputting.
“Wat zullen anderen ervan vinden?”
Je bent een sociale mens. Je bent bezig met de meningen en verwachtingen van anderen. Wat zullen zij ervan vinden? Het hoofd maakt zich zorgen over afwijzing of kritiek en kiest liever de veilige weg van acceptatie door anderen.
“Ik heb geen tijd/middelen.”
Praktische zaken zoals geld, tijd en verplichtingen vormen vaak een legitieme reden voor het hoofd om het hart stil te leggen. Ik heb er geen geld voor. Ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen. Dit zijn externe factoren, terwijl je (hart)verlangens een andere weg willen inslaan.
Onder al deze redenen zit vooral angst. Angst voor het onbekende. Je hoofd wil je veilig houden en in je comfortzone.
Hoe kun je je hart weer leren horen?
Het eerste is erkennen dat je hoofd het stuur heeft overgenomen. Dit betekent niet dat je hoofd fout is. Of dat je helemaal niet meer naar je hoofd hebt te luisteren. Het hoofd heeft een belangrijke rol in je leven. Het is belangrijk dat er balans is tussen hoofd en hart.
Als je lang alleen naar je hoofd luistert zorgt het ervoor dat je vervreemd raakt van je eigen essentie, van wat je echt gelukkig maakt.
Om je hart weer te leren horen, is het belangrijk om stil te worden. In een wereld vol afleidingen is het makkelijk om altijd maar bezig te zijn. Zoek de stilte op. Neem tijd voor jezelf. Probeer te voelen in plaats van te denken. Dit kan via meditatie, wandelen in de natuur, creatief bezig zijn, of simpelweg even niks doen. Je hart kan pas spreken als het stil is in je hoofd.
Mocht je het lastig vinden, deze vragen kunnen helpen: Waar werd ik als kind blij van? Wat heb ik opgegeven uit angst, of omdat anderen vonden dat het niet paste?
Misschien krijg je niet meteen antwoord. Het kan zijn dat de antwoorden met verschillende lagen zijn afgedekt door praktische overwegingen, onzekerheden en angst.
De afslag nemen om je hart te gaan volgen kan erg ongemakkelijk zijn. Het kan angstig voelen om het bekende los te laten en een sprong in het diepe te wagen. Juist in die angst ligt ook de ruimte voor groei, voor het vinden van je echte zelf.
Het pad van het hart is niet altijd makkelijk
Het is niet altijd gemakkelijk om je hart te volgen. Het vraagt moed om tegen de stem van je hoofd in te gaan en de afslag op de rotonde te nemen. Als je niet leert luisteren naar de fluisteringen van je hart, zal je steeds meer een leegte diep van binnen gaan voelen.
Wat je hart wil, zal niet altijd passen binnen de veilige kaders die je hoofd heeft bedacht. Buiten je comfortzone zul je de meeste vreugde, voldoening en vervulling vinden.
Misschien is je hart niet stilgevallen. Misschien wacht het geduldig, zachtjes kloppend, tot je weer durft te luisteren. Tot je de stilte opzoekt en de moed vindt om de stem van je hoofd los te laten, al is het maar voor een moment. Want in dat moment van stilte, als je de angst en zorgen van je hoofd even parkeert, zul je je hart weer horen. En misschien, heel misschien, zal je dat leiden naar een leven dat niet alleen veilig is, maar ook vol vreugde en vervulling.